Met de macaber getitelde Gestapu Kup probeerde de Indonesische communistische partij, samen met sympathiserende officieren, in 1965 de macht te grijpen. De rol van president Soekarno was daarbij zeer ambivalent.
Op 1 mei 1989 liep ik in Dresden, toen nog Oost-Duitsland, mee met de jaarlijkse parade ter gelegenheid van de Dag van de Arbeid. Niet dat ik, of één van de andere geschiedenisstudenten met wie ik de DDR bezocht, geloofde in de ideologie van de Sozialistische Einheitspartei Deutschlands. Daarmee onderscheidden we ons niet van de plaatselijke inwoners, die verplicht de paar honderd meter meeliepen langs het partijkader. De demonstranten gingen vervolgens aan het bier en de worst, de spandoeken die opriepen tot productieverhoging en internationale solidariteit, werden met karretjes naar het beginpunt van de demonstratie vervoerd om door volgende betogers nogmaals langs de partijbonzen gevoerd te worden.
Journalist Evan Wright trok met het First Recon bataljon van het US Marine Corps mee tijdens de veldtocht in Irak in 2003. Hij trof het, want hij raakte tussen een verzameling redelijk excentrieke militairen verzeild in de meest hachelijke avonturen, en bevond zich vaak aan de spits van het front.
Een klassieker (wat een afgezaagd woord wordt dat) over de oorlog in Indochina in de jaren vijftig tussen de Vietminh en de Fransen en hun bondgenoten. Een zeer afwisselend boek, met verslagen van diverse militaire confrontaties, dagboekaantekeningen en analyses.
Journaliste Polman beschrijft in aangrijpende maar ook wel humoristische verhale de dagelijkse praktijk van VN-vredesmissies in Somalie, Haïti en Rwanda in het begin van de jaren negentig. Het zijn soms ontluisterende verhalen over de onmacht van de VN-vredesmacht, die niet in staat is om geweld en massaslachting te stoppen.
Afrika is niet het duistere continent waar de inheemsen elkaar afmaken omdat het in hun bloed of stammensysteem zit.
Autobiografie van Marinesniper Swofford, die meevocht in de eerste Golfoorlog. Naast de handig opgeknipte geschiedenis van de oorlog vertelt hij over zijn jeugd en gebeurtenissen na de oorlog.
Wederom oneerbiedig (Begin werd een
Teleurstellend en mogelijk te snel geschreven boek over de Irak-oorlog. Keegan ziet die meer als een vervolg op de eerdere oorlogen van Saddam, dan als een gevolg van de Amerikaanse buitenlandse politiek na 9/11.
Uitvoerig journalistiek werk over de bemoeienissen of beter gezegd het gebrek eraan van de Verenigde Staten met genocide in de twintigste eeuw. Amerika hield zich vaak lang of compleet afzijdig. Soms te uitvoerig.
