Inhoud: Roman over de oorlog in Irak, vanuit het oogpunt van een Amerikaanse militair.

Stelling: Oorlog is ontmenselijking.

Stijl: confronterend, hard, menselijk.

Geschikt voor: iedereen met interesse in oorlog, Irak, Verenigde Staten, oorlogsliteratuur.

Waardering:

Een ding willen de soldaten Bartle en Murphy in ieder geval voorkomen: als duizendste Amerikaanse militair omkomen in Irak. Obsessief volgen ze de berichten over gesneuvelde soldaten: tellen die wel of niet mee in de ranglijst? Bij iedere dode zijn ze blij, omdat zij het niet waren. Voorbij het getal duizend denken ze niet.
Het is een manier om zin te geven, een ordening aan te brengen in de oorlog. Hun gedachte dat de dood van de gesneuvelden voorbestemd is valt daar ook onder. In een scene bespreken militairen wie er van hen ten dode is opgeschreven. Je kan het eigenlijk van te voren al zien wie er gaat sneuvelen. Pas later beseft Bartle dat het onzin is.
De Gele Vogels is een miniatuurdrama over een grote oorlog. Het is een kort verhaal met weinig hoofdpersonen: de soldaten Bartle en Murphy en sergeant Sterling. Het speelt afwisselend in Irak en de Verenigde Staten, waar de teruggekeerde militair Bartle geen begrip zoekt of vindt. Hij loopt er als een zombie rond.

Murph is een beetje de kneus, de jongen die niet echt mee kan komen. Bartle is de doorsnee soldaat, niet bijzonder krijgshaftig, maar ook geen zwakke schakel. Sterling is de geharde veteraan, die alles al een keer gezien heeft. Hij is de mentor van de twee jonge soldaten.
Ze komen terecht in Al Tafar in de provincie Ninive, waar de gevechten met een grotendeels onzichtbare vijand als de seizoenen komen en gaan. Af en toe komt een kolonel een praatje houden over de oorlog, een embedded verslaggever in zijn kielzog. Het boeit de soldaten absoluut niet.
De oorlog verschijnt hier als een verslindend monster, een ontmenselijkingsmachine die zijn slachtoffers een voor een uitzoekt. Het noodlot is onafwendbaar.
Bartle komt er in zekere zin genadig van af.
Uit het boek spreekt verbazing, verbijstering zelfs, hoe kan je zo worden? Aan de andere kant is het onvermijdelijk, de individuen stromen mee op de gebeurtenissen. Het is een kwestie van aanpassen, wie dat niet doet gaat ten onder.
Powers was twee jaar militair in Irak en heeft volop gebruik gemaakt van zijn ervaringen. Toch is dit geen zuiver autobiografisch werk, hoewel het sterk persoonlijk is.
Dit boek is indringend, bloederig, meeslepend en gruwelijk. Powers zegt dat hij de ervaring van zijn tijd als militair wilde overbrengen en je krijgt de indruk dat het gelukt is, voor zover dat mogelijk is met woorden op papier.