De ongeautoriseerde autobiografie – Julian Assange

november 24, 2011

coverautobiografie_150px_3.jpgKorte inhoud: De niet geautoriseerde autobiografie van WikiLeaks-oprichter Julian Assange, een overzicht van zijn leven tot de publicatie van de Amerikaanse diplomatieke documenten. Maar omdat Assange er afstand van heeft genomen, is dit een merkwaardig product geworden.
Stelling van het boek: Assange heeft misschien wat lastige karaktertrekken, maar hij is een strijder voor rechtvaardigheid.
Stijl: literair-journalistiek
Geschikt voor: Mensen die niet genoeg kunnen krijgen van WikiLeaks & Assange.

Als Julian Assange geen arrogante, betweterige, drammerige, eigengereide en dominante persoonlijkheid was geweest, zou WikiLeaks misschien niet hebben bestaan. Maar als Julian Assange geen arrogante, betweterige, drammerige, eigengereide en dominante persoonlijkheid was geweest, zou WikiLeaks er misschien beter voor hebben gestaan. Want het gaat slecht met WikiLeaks en met Julian Assange. De website is bijna failliet en Assange kan elk moment naar Zweden worden uitgeleverd als verdachte van zedenmisdrijven.

Om geld in te zamelen besloot Assange een autobiografie te schrijven. Maar toen hij het resultaat zag, trok hij zijn handen ervan af. Of het daarbij over geld of de inhoud van het boek ging, is niet helemaal duidelijk. “Memoires zijn prostitutie,” aldus een statement van Assange.
Assange wilde verschijning van het boek voorkomen, maar kon het voorschot niet terugbetalen dat hij ervoor van de uitgever had ontvangen. Dat was al overgemaakt aan zijn advocaten. Vandaar dat nu ‘een ongeautoriseerde autobiografie’ is verschenen. Zelfs de ghostwriter, die goed werk heeft geleverd, heeft zich van het boek gedistantieerd.
Daarmee is het in zekere zin een waardeloos boek geworden. Want wat is de betekenis van deze tekst? Is Assange nu wel of niet zelf aan het woord? Wat zijn precies zijn bezwaren? Zijn de scherpe bewoordingen die hij soms kiest, echt zijn keuze? Of biedt het boek juist een soort ongecensureerde visie op Assange?
Het is verleidelijk dat laatste te denken, zeker over het laatste deel van het boek, waarin de controversiële onderwerpen ter sprake komen: de publicatie van de Irakvideo, Collateral murder, de verhouding met The Guardian en The New York Times en natuurlijk de zedenzaak in Zweden.
Uit het boek rijst een beeld van Assange op dat in grote lijnen aansluit bij wat over hem bekend is. Hier wordt Assange uiteraard positiever geportretteerd dan in sommige andere werken, maar over het geheel genomen komt hij er eigenlijk niet beter af.
Het boek toont zijn gedrevenheid, die echter door kan slaan in monomanie. Hij weet mensen te overtuigen en zaken voor elkaar te krijgen, maar jaagt ze ook tegen zich in het harnas en is genadeloos in zijn oordeel over diegenen die hem ‘verraden’.
Hij gaat uitgebreid in op de zaak van de twee Zweedse vrouwen die aangifte tegen hem hebben gedaan. Hij erkent dat hij zich misschien niet hoffelijk jegens hen heeft gedragen, maar ontkent dat hij ze verkracht heeft. Hij vermoedt een geheime agenda achter de aangiften. Hij schrijft kort voor zijn bezoek door een bron bij een westerse inlichtingendienst zelfs gewaarschuwd te zijn dat men zou proberen hem van onzedelijk gedrag te beschuldigen.
Ondanks die waarschuwing belandt hij in bed bij mevrouw A. en mevrouw W. Voor iemand die zichzelf paranoïde noemt, lijkt dat nogal onverstandig te zijn.
Een tijd werkte WikiLeaks samen met belangrijke kranten. Maar vooral hoofdredacteur Bill Keller van The New York Times en onderzoeksjournalist Nick Davies moeten het ontgelden. Keller heeft WikiLeaks volgens Assange verraden door er afstand van te houden en negatieve stukken over hem te schrijven. Davies wilde alleen maar scoren en trok zich niets aan van de overeenkomst met Assange. Ze wilden WikiLeaks ‘langzaam maar zeker kapotmaken’ om zichzelf te beschermen tegen vervolging. Met termen als morele dwerg overschreeuwt Assange zichzelf.
Assange had grote verwachtingen van zijn boek, dat een autobiografie én een manifest moest worden. ‘In dit zeer persoonlijke werk zet ik uiteen hoe we met onze wereldomvattende strijd een nieuwe verhouding tussen regeringen en overheden willen afdwingen.’ Dat zal dit boek niet doen, al is het goed de stem van Assange zelf te horen in het debat over WikiLeaks. Het boek geeft onder andere in duidelijke termen weer wat het doel is van WikiLeaks. Maar er ontbreken belangrijke zaken, zoals zijn breuk met de Duitse medewerker Daniel Domscheit-Berg en de conflicten met andere medewerkers.
Het is niet meer dan gepast dat over dit boek een controverse is ontstaan, die bewijst dat rond Assange vooral conflicten gedijen. Uit dit boek blijkt, mogelijk onbedoeld, dat hij daar zelf voor een groot deel voor verantwoordelijk is.

Deze bespreking verscheen in iets andere vorm in Het Parool van 23 november 2011

 

(Visited 574 times, 1 visits today)
Samenvatting
Review Date
Boektitel
Julian Assange de ongeautoriseerde biografie
Waardering
31star1star1stargraygray

Geen reacties

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.