Dit boek gaat over de vraag waarom intellectuelen dwalen, waarom slimme mensen domme dingen doen. Specifieker gaat het over intellectuelen die zich door antidemocratische bewegingen laten verleiden, zich daarbij aansluiten of de daden ervan goedpraten.
Is Al-Qaida modern en doet dat er wat toe? Is de Verlichting eigenlijk christelijk en maakt dat wat uit? Het zijn vragen die opkomen bij het lezen van dit merkwaardige boek van John Gray. De hele tijd denk je: er zit wel wat in, of is dit complete onzin? Hij haalt veel overhoop maar zet weinig op zijn plaats.
In dit boek vergelijkt filosoof Roger Scruton de politieke cultuur van het westen met die van de islamitische wereld. Maar hij neemt ook de manier waarop in het westen met politiek, cultuur en identiteit wordt omgegaan, onder de loep. Dat mondt uit in een conservatief, anti-kapitalistisch programma. Het westerse politieke systeem is gebaseerd op christendom en verlichting, beargumenteert Scruton. Het christendom heeft altijd erkend dat wereldse en geestelijke macht naast elkaar kunnen bestaan. Geef aan Caesar (de keizer) wat hem toekomt en aan God wat hem toekomt, kort gezegd. Daarnaast was de Romeins recht van grote invloed. De kerk leerde zichzelf beperking op te leggen door zich te beschouwen als een rechtspersoon naast andere. Scruton keert terug naar de gedachte van het sociaal contract, hoewel hij dit bij uitstek liberale uitgangspunt uiteindelijk verwerpt. Er zit een venijnige wending in op het moment dat John Rawls ter sprake komt omdat die naar de zin van Scruton niet genoeg rekening houdt met de religieuze behoeften van mensen. De politieke cultuur van het westen is daarnaast gebaseerd op wat Scruton een pre-politieke loyaliteit noemt, aan land, taal en natie. Die zorgt voor een binding naast die van religie. Want zonder een gemeenschap kan…
