In 2015 noemde een van de langstzittende Nederlandse parlementariërs de Tweede Kamer een ‘nepparlement’. Geert Wilders, die was het, rechtvaardigde dat omdat de meerderheid van de Kamer het volgens hem niet eens was met de meerderheid van de Nederlanders: in dit geval over de opvang van asielzoekers. Het boek Nepparlement? – nadrukkelijk met vraagteken – is meer dan een uitgebreide factcheck van de bewering van Wilders. Het is een zorgvuldige en ook wel verontrustende analyse van de Nederlandse politieke vertegenwoordiging, die soms een beetje doorslaat. Het boek maakt duidelijk dat democratie minder makkelijk is dan je zou denken. Misschien is het wel een onbereikbaar ideaal. Smalle groep De politicologen Armen Hakhverdian en Wouter Schakel onderzochten onder andere of de verschillende groepen Nederlanders wel goed vertegenwoordigd zijn in de Tweede Kamer en in gemeenteraden. En hun conclusie liegt er niet om. ‘Een smalle groep’ uit de samenleving heeft het ambt van volksvertegenwoordiger ‘opgeëist’ en meent te mogen bepalen hoe onze samenleving eruit ziet. Die smalle groep bestaat uit de hoogopgeleiden. (toch nog zo’n dertig procent van de bevolking). Oververtegenwoordiging van hoogopgeleiden in de Kamer is makkelijk vast te stellen. Negentig procent van de Kamerleden heeft HBO of universiteit afgerond. Afkeer van…