Met de macaber getitelde Gestapu Kup probeerde de Indonesische communistische partij, samen met sympathiserende officieren, in 1965 de macht te grijpen. De rol van president Soekarno was daarbij zeer ambivalent.
Hij had op allerlei manieren aanleiding gegeven tot het idee dat hij een machtsgreep niet zou afkeuren, om de groeiende onvrede van generaals met zijn mix van nasakom (een amalgaam van nationalisme, godsdienst en communisme) te keren.
De hoofdstukken over de aanleiding en oorzaken van de coup zijn boeiend. Soekarno ontpopte zich steeds meer als een megalomane leider, die zichzelf het liefst op het wereldpodium zag schitteren. Een as van Djakarta, Phnom Phen, Hanoi, Peking en Pyongyang was zijn ideaal. In zijn persoonlijk leven was hij vooral een vrouwenjager. Vier vrouwen waren voor hem niet genoeg. Jonge meisjes werden gedwongen voor 'gastvrouw' te spelen.
Maar de beschrijving van de politieke verwikkelingen is soms lastig te volgen, door een overmaat aan details en namen. Voor de coup valt dat nog mee. Maar bij het toewijzen van de verantwoordelijkheid wordt het moeilijk door te ploegen. Zou het komen omdat Giebels Soekarno toch een beetje de hand boven het hoofd wil houden? Want het is duidelijk dat diens grootheidswaan en zijn streven om van Indonesië in nauwe samenwerking met de Volksrepubliek China een wereldmacht te maken, gekoppeld aan zijn persoonlijke ambitie en nogal vage ideologische concepten belangrijkste oorzaken van de politieke verwarring en chaos waren die op bloedvergieten uitliepen.
Door de persoon van Soekarno zo centraal te stellen, komt de ‘stille genocide’echter niet uit de verf. De titel van het boek is om twee redenen misleidend. Ten eerste is het geen genocide, maar een massamoord op politieke gronden. Wat het morele verschil is, moet iemand maar eens beredeneren. Maar de titel is ook misleidend omdat Giebels er eigenlijk maar weinig aandacht aan besteed. Daarmee blijft het een stille massamoord.
Waardering –
Lambert Giebels
De stille genocide. De fatale gebeurtenissen rond de val van de Indonesische president Soekarno
3 reacties
publicist
IBRAHIM ISA
————
04 December 2007
MASS KILLINGS AGAINST INNOCENT PEOPLE
IS A CRIME AGAINST HUMANITY
The main subject (of the book and the comments) should have been the ‘genocide’.
Extra-judicial mass killings against innocent Indonesian people, crimes committed by the Suharto military regime, is a crime against humanity.
Attention of the world should heve been focussed upon
this gross violation against the Universal Declaration of Human Rights (1948).
The world should know that until now about twenty million people wrongly accused of being ‘involved’ with the ‘GESTAPU-COUP’, many of them jailed and exiled to the Buru island (officially free from detention), however, are still discriminated against; their political and civil rights violated.
The world must do something against this ‘hidden crimes’.
Dear Ibrahim Isa,
Yes, the world must do something agaonst these crimes.
But I think first of all people must talk about it!
Born in Bandung in 1961, I lived in Jakarta till 1965. Then our family moved to Holland. I was to young. But I have been interested in Peace and Freedom movements. Last year I became a member of War Resisters International. And I also started to write stories, ‘interview’ people who are older then I am, who can tell me more about Jakarta/Indonesia 1966-1970. Now I just have a few stories and only two people gave me permission to publish. The world should know about all war.
Dear Jenny Watson,
Thank you for your comments.
We can coomunicate for exchange of information and ideas via email.
I would like to know your e-mail address.
Greetins,
Ibrahim Isa
0031 – (0)20 6 974 794