Het komt zelden voor dat een boek in een duurdere versie wordt uitgebracht. Maar nu ligt er dan toch een luxe, gebonden versie – met foto’s –  van de Vliegeraar in iedere Ako en Bruna. Het is de Nederlandse en Afghaanse beststeller van dit moment.

De vliegeraar is het nogal romantisch aangezette relaas van een jongen, Amir, uit betere Afghaanse kringen voor de machtsovername van de communisten. Met zijn vriendje Hassan, het zoontje van de bediende van zijn vader, doet hij ieder jaar mee aan de grote vliegerwedstrijd. De kunst is om de vliegers van de andere deelnemers te vernietigen door met het met glasscherfjes beplakte draad het draad van de ander door te snijden. Het schijnt dat je nu nog in Afghanistan mannen kunt tegenkomen met handen vol littekens van deze bloederige sport.

De politieke strijd in Afghanistan drijft de jongens uit elkaar, maar daarvoor al is er sprake van verraad. De vriendschap van de twee lijkt niet bestand tegen de gewelddadige buitenwereld. Amir vlucht met zijn vader naar de Verenigde Staten en komt daar in de Afghaanse migrantengemeenschap terecht. Het is een benauwende wereld, die zich vooral op tweedehands rommelmarkten lijkt af te spelen.  De strakke familiebanden laten zich ook in het vrije westen gelden. Maar juist die belangrijke familiebetrekkingen blijken anders in elkaar te zitten dan Amir eerst denkt.

Amir gaat vele jaren later terug naar Afghanistan om Hassan te zoeken. Afghanistan wordt dan beheerst door de Taliban. De beschrijvingen van deze periode zijn echter een beetje over the top. Het lijkt toch amper nodig om de gruweldaden van de Taliban aan te dikken.

Dat is ook mijn kritiek op dit boek. Het is iets te romantisch, iets te vet. Maar misschien verklaart dat wel de grote populariteit van dit meeslepende boek.

Waardering:

 Khaleid Hosseini – De vliegeraar