In dit ambitieuze werk past de academische omnivoor Diamond Jared inzichten uit de psychologie toe op nationale crises in het verleden, heden en toekomst. Hij identificeert in Omwenteling twaalf factoren die bepalen of een land succesvol met een crisis omgaat. Dan gaat het bijvoorbeeld om de erkenning van de crisis, de acceptatie van de eigen verantwoordelijkheid daar iets aan te doen, de steun van andere landen en het afbakenen van de problemen. Net als personen kunnen landen beter of slechter uit een crisis komen. Zijn ‘blauwdruk van twaalf factoren’ past hij vervolgens toe op Finland, Chili, Indonesië, Duitsland, Japan en Australië. Die landen koos hij omdat hij er zelf een band mee heeft. Veelvuldig maakt hij gebruik van zijn contacten in die landen, bijvoorbeeld als hij de meningen van zijn Chileense vrienden over dictator Pinochet weergeeft. Die selectie en het gebruik van deze bronnen geeft het boek een persoonlijk tintje, maar het heeft ook iets willekeurigs. Ieder van die landen is een voorbeeld van een of meer van de psychologische factoren die hij eerder heeft aangewezen. Zo was Finland realistisch als het ging om de verhouding met de Sovjet-Unie, kwam Duitsland na de Tweede Wereldoorlog in het reine met zijn…
Korte inhoud: De schrijver neemt een cruise van de Amerikaanse minister van Oorlog en de eigenzinnige dochter Alice van president Theodore Roosevelt in 1905 als kapstok voor een boek over de Amerikaanse buitenlandse politiek ten opzichte van Oost-Azië. Het is een vernietigend portret van Roosevelt die geïnspireerd werd door zijn opvattingen over het 'Arische ras' dat steeds verder naar het westen oprukt. Azië is na het veroveren van Amerika de logische nieuwe grens. Japan werd als 'ere-Ariër' bevoordeeld, en daarmee zette Amerika Japan op het pad naar de verovering van grote delen van Azië. Stelling van het boek: De Amerikaanse buitenlandse politiek ten opzichte van Azië werd begin vorige eeuw geïnspireerd door racistische opvattingen. De bron van de Tweede Wereldoorlog in Azië werd geslagen door Theodore Roosevelt die Japan op het imperialistische pad zette. Stijl: Kleurrijk, soms wat overdreven, emotioneel. Waardering: Geschikt voor: Studenten van de Amerikaanse buitenlandse politiek en Oost-Azië.
Op 6 augustus 1945 om exact kwart over acht explodeerde de eerste atoombom op enkele honderden meters boven de Japanse stad Hiroshima. In een fraaie reportage heeft de Amerikaanse journalist John Hersey de gevolgen daarvan voor zes mensen in 1946 voor het tijdschrift The New Yorker beschreven. Veertig jaar later ging hij terug om te kijken hoe deze mensen verder leefden. Hersey bedreef een bijzondere manier van journalistiek. Hij liet de mensen alles vertellen en schreef het dan op als hij het zelf had waargenomen. Geen detail wordt overgeslagen. De vernietiging en de branden, de dood, de etterende wonden, alles beschrijft Hersey vanuit het perspectief van de zes slachtoffers. Zo wordt de enorme impact van de bom op een zeer persoonlijke manier weergegeven.
Binnen een eeuw transformeerde Japan van een gesloten, feodale maatschappij tot een van de meest welvarende economieën. Tussendoor overheerste het jarenlang op brute wijze delen van grote buur China en ging het de strijd aan met koloniale grootmachten die bijna leidde tot de vernietiging van het land. Van krijgszuchtig en imperialistisch werd Japan opeens pacifistisch en materialistisch. De geschiedenis van Japan lijkt van het ene naar het andere uiterste te schieten. Overmoed, fanatisme, een scherp minderwaardigheidsgevoel, sterk nationalisme, maar ook het vermogen om van verlies en vernedering het meeste te maken hebben een belangrijke rol gespeeld in deze geschiedenis. In een boek van bescheiden omvang weet Ian Buruma de lezer door dit ingewikkelde terrein te loodsen, hoewel enige voorkennis niet ongewenst is. Buruma woonde jaren in Japan en schreef daar ook diverse andere boeken over.
Op 20 maart 1995 lieten leden van de sekte Aum Shinrikyo gifgas ontsnappen in vijf metrolijnen in Tokio. Twaalf mensen kwamen om het leven, honderden raakten gewond. Het was een van de meest bizarre terroristische aanslagen uit de recente geschiedenis. Schrijver Haruki Murakami, inmiddels wereldberoemd, interviewde slachtoffers van de aanvallen. Hun verhalen leveren een fascinerend verslag op. Het geeft een inkijkje in het leven van ‘gewone’ Japanners op weg naar hun werk en de invloed van de aanslag.