Journaliste Polman beschrijft in aangrijpende maar ook wel humoristische verhale de dagelijkse praktijk van VN-vredesmissies in Somalie, Haïti en Rwanda in het begin van de jaren negentig. Het zijn soms ontluisterende verhalen over de onmacht van de VN-vredesmacht, die niet in staat is om geweld en massaslachting te stoppen.
Afrika is niet het duistere continent waar de inheemsen elkaar afmaken omdat het in hun bloed of stammensysteem zit.
Uitvoerig journalistiek werk over de bemoeienissen of beter gezegd het gebrek eraan van de Verenigde Staten met genocide in de twintigste eeuw. Amerika hield zich vaak lang of compleet afzijdig. Soms te uitvoerig.