Wie is Charlie? Emmanuel Todd
Europa , Islam , Politiek / oktober 9, 2015

Nog maar kort geleden waren er massale demonstraties na de schietpartij in het redactielokaal van Charlie Hebdo en de aanval op de joodse supermarkt in Parijs. In Frankrijk gingen miljoenen de straat op. In Amsterdam liepen duizenden mensen van Maison Descartes  naar de Dam, sommigen met een geplastificeerde voorpagina van het Parool met de leus ‘Wij zijn Charlie’ in hun hand. Premier Rutte en burgemeester Van der Laan spraken op de Dam de menigte toe. Maar demonstreren met de macht, is dat niet vreemd? Tegen wie was de demonstratie gericht? Zouden de jihadisten ervan onder de indruk zijn en zich een volgende keer bedenken? En wat waren de motieven van al die mensen die meeliepen? Voor mij was de demonstratie vooral een blijk van medeleven met de collega’s van Charlie Hebdo, al kende ik ze niet en maakten ze een heel ander blad dan het Parool. Toch had het iets onwerkelijks, deze manifestatie.    De Franse intellectueel Emmanuel Todd heeft, na een pauze van een paar maanden, zijn oordeel geveld over de manier waarop zijn land is omgegaan met de aanslagen. Frankrijk beleefde een aanval van hysterie, schrijft hij in de eerste zin van zijn inleiding. De tweehonderd pagina’s die daarop volgen zijn…

Hitler in de polder – Joost Zwagerman
Nederland / januari 26, 2009

Religie en ‘de oorlog’, het blijft een explosieve cocktail in de Lage Landen. Het debat erover is nieuw leven ingeblazen door de beslissing van het gerechtshof van Amsterdam dat Geert Wilders vervolgd moet worden, onder andere omdat hij de Koran met Mein Kampf gelijkstelde. In zijn essay Hitler in de polder ergert Zwagerman zich er juist aan dat mensen als Pim Fortuyn, Ayaan Hirsi Ali en Geert Wilders met Hitler, Mussolini, Mussert en andere nazikopstukken worden vergeleken. Deze demonisering begon volgens hem in 1984 toen Hugo Brandt Corstius CDA-minster Onno Ruding vergeleek met Adolf Eichmann. Je kan je over dergelijke vergelijkingen opwinden en erg smaakvol zijn ze niet. En tot een goed debat leiden ze ook zelden. Maar de opwinding van Zwagerman is nogal eenzijdig. Links heeft geen monopolie op de oorlog als retorisch wapen, zoals al blijkt uit het voorbeeld van Wilders. Fundamentalistische islamieten worden vaak als islamofascisten betiteld. Theo van Gogh noemde burgemeester Job Cohen een ‘NSB’er van nature’. De oorlog is het morele ijkpunt en daarmee het geliefde wapen om tegenstanders mee zwart te maken.

In dubio – Rob Wijnberg
Algemeen / juli 2, 2008

Van de arrestatie van Gregorius Nekschot tot het verbod op godslastering en het uitblijven van de vervolging van Geert Wilders: het debat over de vrijheid van meningsuiting woedt volop. Maar de diepgang van dat debat is vaak beperkt. Dat is anders in het korte boekje van NRC-redacteur Rob Wijnberg. In nog geen 140 pagina’s weet hij een hoop te bespreken. Hij vermijdt al in de eerste pagina’s een van de meest voorkomende valkuilen in dit debat: om iedere beknotting van de verspreiding van standpunten waar je het min of meer mee eens bent af te schilderen als censuur terwijl de belemmering van onwelgevallige meningen wordt toegejuicht. Neem bijvoorbeeld het dossier ‘censuur’ van Elsevier, waar uitsluitend de beknotting van ‘rechtse’ opvattingen worden besproken. Velen claimen graag vrijheid van meningsuiting voor eigen standpunten, maar vinden vaak reden om andere meningen te beperken. En vaak zijn dat partijen met ‘vrijheid’ in hun naam.