In deze roman beschrijft Oriana Fallaci het leven van de Griekse verzetsstrijder Alexandros Panagoulis, met wie ze midden jaren ’70 een verhouding had. Op dat moment was ze al een wereldberoemde journaliste, die brandhaarden – zoals Vietnam – afreisde, en de groten der aarde interviewde. In 1967 greep een militair regime de macht in Griekenland. Alexandros Panagoulis pleegde een bomaanslag op de leider van deze kolonels: Papadopoulos. De aanslag mislukte, Panagoulis werd gevangen genomen, gemarteld en ter dood veroordeeld. Onder invloed van internationale protesten werd hij niet terechtgesteld, maar geisoleerd, en vrijgelaten bij een amnestie in 1973. Door zijn halsstarrige verzet – en onafhankelijkheid van elke partij – had Panagoulis internationale bekendheid gekregen. Direct na zijn vrijlating kwam Fallaci hem interviewen. Ze was zijn maitresse tot zijn dood – onder verdachte omstandigheden – in 1976.
