The Audacity of hope – Barack Obama

augustus 16, 2009

audacityToegegeven, het is een beetje laat om dit boek van Barack Obama te lezen en te bespreken. Maar hij is naar verwachting nog wel een paar jaar president. Het is dus niet te laat.
Er zit natuurlijk een levensgroot gevaar in het lezen van dergelijke politieke boeken. Vaak is het een hoop in- en uitgeklets, waarbij de kool, de geit en als het kan ook de wolf wordt gespaard. In Amerikaanse boeken moet daar natuurlijk een dikke saus christelijke deugdzaamheid en braaf familieleven overheen, en in dat opzicht stelt The Audacity of hope zeker niet teleur. Een hoofdstuk is gewijd aan ‘Faith’ en daarin beschrijft de nogal vrijzinnig opgevoede Obama hoe hij toch tot het geloof kwam. Anders blijf je altijd een buitenstaander en eenzaam. Het laatste hoofdstuk heet ‘Family’ en daarin komen Michelle, Malia en Sasha uitgebreid aan bod. En dat is soms best wel klef.

Ook elders in het boek verweeft Obama vaak op slimme wijze zijn persoonlijke ervaringen met zijn politieke opvattingen. Een sleutelpassage is die over zijn discussies met zijn grootvader, die hem zoals bekend voor een deel heeft opgevoed. Met zijn retorische talent wist hij zijn grootvader in de hoek te drijven. Later had hij daar spijt van, schrijft Obama. Maar in werkelijkheid heeft hij dit retorische talent vervolgens op de rest van de wereld botgevierd. En dat gebeurt in dit boek ook.

Obama is veel gematigder, of conservatiever, dan vooral Nederlanders denken. Hij werd tijdens de campagne vaak afgeschilderd als een sociaal-democraat. En daar zijn op zich redenen voor. Hij verzet zich in ieder geval in dit boek tegen de belastingverlagingen van zijn voorganger voor de rijkste inwoners van het land. Hij is groot voorstander van de vrije markt, maar soms heeft die inperkingen nodig. Maar met zijn nadruk op geloof, familie en waarden is Obama misschien nog eerder te zien als een wat linkse christendemocraat, als het nodig is om hem binnen een Nederlandse politieke context te plaatsen.

In Nederland liep de hele progressieve gemeente met Obama weg. Maar zijn grote enthousiasme voor Ronald Reagan, toch de schik van de door Hollanditis bevangen Nederlanders in de jaren negentig, moet toch aan het denken zetten. En Obama waardeert niet alleen aan de buitenlandse politiek van Reagan, ook de conservatieve kritiek op de verzorgingsstaat bevatte een belangrijke kern van waarheid.

Bovenal is Obama pragmaticus. Hij ziet altijd twee kanten van de zaak. De bezorgde christen die tegen abortus is krijgt een begripvolle brief, net als de lesbische vrouw die zich keert tegen zijn afwijzing van het homohuwelijk. Obama weet ook niet zeker of hij goed zit met al zijn opvattingen.
Zo’n open houding is natuurlijk prachtig, maar weten we dan wel zeker wat Obama vindt? Of is het maar afwachten wat volgens hem op een gegeven moment het beste werkt?

Maar Obama weet uiteraard dat er ook grenzen zitten aan pragmatisme. Dat kan soms uitlopen op ‘morele lafheid’, zo leert hij van het optreden van Abraham Lincoln, een van zijn grote voorbeelden.
Er zitten ook concretere punten in het boek, zoals het beëindigen van belastingvoordelen voor de olie-industrie en een programma voor de verbetering van de vervallen binnensteden van Amerika. Hij levert op zijn minst onderdelen voor een nieuwe consensus over buitenlands beleid: geen terugkeer naar isolationisme, erkenning dat gevaren komen van de marges, van de falende staten met chronisch geweld, transnationale terroristische netwerken, maar ook van epidemieën of klimaatverandering. Ingrijpen bij dreigend gevaar moet mogelijk zijn. Irak viel daar niet onder.

Het boek van Obama blijft het boek van een politicus. Hier en daar steekt het door zijn analyse uit boven vele werken uit hetzelfde genre. Maar het is ook sterk in af en toe pathetische retoriek.

(Visited 263 times, 1 visits today)
Samenvatting
Review Date
Boektitel
Barack Obama, The Audacity of hope. Thoughts on reclaiming the American dream (2006)
Waardering
31star1star1stargraygray

Een reactie

  • victor crebolder september 9, 2009op8:01 pm

    Obama is hekkensluiter in mijn nieuwe roman Een Parijse oktoberdag
    Synopsis Een Parijse oktoberdag

    De (op historische feiten gebaseerde) roman Een Parijse oktoberdag is gebaseerd op een gebeurtenis welke op 17 oktober 1961 in Parijs heeft plaatsgevonden. Die dag is als vertrekpunt genomen om ons aan een vergeten oorlog, een vergeten strijd en een aantal bijna vergeten schrijvers, schrijfsters én politici te herinneren.

    De schrijver-filosoof Jean Paul Sartre vervult een indirecte rol in dit boek, wat weer verklaart waarom Albert Camus wordt aangehaald, gezien hun beider filosofische theorieën. Ook François Mitterand en Maurice Papon komen ter sprake wegens hun onverkwikkelijke rol in de Algerijnse oorlog, alsook politici als Nasser en de Gaulle.

    Abdel Ozouf, de fictieve hoofdfiguur tussen alle feitelijkheden, wordt tijdens een vredig verlopen, zij het een door toenmalig politieprefect van Parijs Maurice Papon verboden demonstratie door beide benen geschoten om daarna voor dood door de politie in de Seine te verdwijnen. Zo wordt deze geheel op Frans grondgebied stomende Styx de ontmoetingsplaats van andere al even fictieve slachtoffers van die vermaledijde dinsdag.

    Eerst ontmoet Abdel Tayeb Saidi-Sief, een gewezen student medicijnen die in dezelfde Citroënfabriek als Abdel werkte. Dan communiceert Abdel met een oude horlogemaker Ferhat Abbas, al dan niet de oom van de beroemde gelijknamige Algerijnse politicus… Nadat Abdel ergens onderweg aan een van beide oevers aanspoelt leert hij een drietal boeiende vrouwen kennen waarvan Khadija in directe lijn van Abd Al-Qadir al-Jazairi blijkt af te stammen, de allereerste vrijheidsstrijder die het de Fransen moeilijk maakte. Alliyah is degene die bij leven een relatie met de beroemde schrijver Henri Alleg onderhield, de laatste van het drietal heet Husni, een in Algerije geschoolde kunsthistoricus die in het Louvre werkzaam was. Volgen nog ontmoetingen met een jonge Frans-Algerijnse knaap, de broer van Ali Boumendjel, een onder verdachte omstandigheden gestorven advocaat en als laatste een uit Nederland afkomstig echtpaar archeologen wier werkveld de Middellandse Zee is. Onderlinge gesprekken, vertellingen en opgehaalde herinneringen met zijn reisgezelschap maken deze reis tot een louterende gebeurtenis.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.