Boekenstrijd

In deze verzameling eerder gepubliceerde artikelen en redevoeringen van wat vaak genoemd wordt de enige intellectueel in de Nederlandse politiek haalt Frits Bolkestein veel overhoop. Hij bedrijft een soort intellectueel hordenlopen, wat vermoeiende kanten heeft. Ook is de selectie niet al te kieskeurig. Een toespraakje van een paar pagina’s ter gelegenheid van de opening van een kunsttentoonstelling – abstracte kunst is aan hem niet besteed – staat er in, net zo goed als indringende beschouwingen over Kant, Fichte en Rawls.

Na de opkomst van Pim Fortuyn was het linkse zelfbeklag niet van de lucht. Links was ‘ leeg’ en had geen antwoord op de neoconservatieve revolte, die na de dood van Fortuyn werd voortgezet door schrijvers, denkers en politici als Leon de Winter, Paul Cliteur, Bart Jan Spruyt en Ayaan Hirsi Ali. Rechts domineerde, links hing knock-out in de touwen. Het beste wat links kon doen, was het eigen programma inruilen voor verwaterde versies van het liberale en fortuynistische denken.

Dappere poging om de Fortuyn-revolte te beschrijven en verklaren. Ontwikkelt een eigen schema rond revoltes, en gebruikt dat vervolgens als verklaring.

Een verzameling artikelen over de mannen en die ene vrouw rond Fortuyn, die eerder in HP/detijd verschenen. Hilarisch geschreven, maar weinig diepgang. Veel dwepen met de normaalheid bij Mat Herben. De lijfwachten van Pim die ‘alles voor hem over hadden’. Het is een portret van een deel van wat sociologen de moderne burgerij noemen. Bij geen van de gesprekspartners is maar het begin van een politieke gedachte te vinden, maar Van Roosmalen heeft dergelijke bespiegelingen ook niet aangewakkerd. Maar dat zal toch niet de enige reden zijn. De beweging van Pim wordt hier neergezet als een kleinburgerlijke groep met een enorm minderwaardigheidscomplex. Dat wordt gecompenseerd door agressie of naïviteit. De schrijver beschikt over bepaald inlevingsvermogen, wat het niet helemaal een ironische blik geeft. Merkwaardig genoeg is het te dun: waar zijn Bomhoff, Heinsbroek, Langendam, De Jong etc.? De indruk ontstaat ook dat wie deze mensen om zich heen verzameld zelf niet helemaal spoort. De titel is erg flauw, een beetje ranzig en vooral uit de lucht gegrepen. Ook dit boek is maar een bouwsteen voor een meer omvattend werk over Fortuyn en zijn beweging. Zie ook: De Vrienden van Pim en De jonge Fortuyn