Zijn vader was een streng-gereformeerde, analfabete en straatarme voddenraper. Als kind zat hij in een tehuis, ging naar de zeevaartschool, kwam bij de mariniers, werkte in een jeugdgevangenis, werd legerpredikant. Na de uitzending naar Irak zat hij tijden op de bank, ‘op de rand van zelfdestructie’ tot hij naar Afghanistan kon.
Dat is, heel kort samengevat, een van de levensverhalen in dit boekje met ervaringen van militairen en een of meer vertegenwoordigers van het thuisfront Op die manier krijgen we als het ware twee kanten van de medaille te zien. Wat betekent het dat een militair zich blootstelt aan gevaar, afgezonderd is van gezin in soms zware omstandigheden en wat voor gevolgen heeft het voor het thuisfront?
Er zit een addertje onder het gras: alle militairen hebben iets met het christendom. Misschien niet verwonderlijk, aangezien mede-auteur Henk Fonteyn legerpredikant is en zijn collega Kees van der Zwaard dominee is geweest. Met die christelijke achtergrond is niets mis, maar het in de titel of op een andere wijze wel opgemerkt mogen worden.
In sommige verhalen speelt religie een belangrijke rol, zoals bij Mirjam Grandia, de dochter van een bekend vredesactivist en pastor bij de Ikon, die min of meer toevallig bij Defensie terecht komt en officier wordt. Haar vader komt ook aan het woord: Zijn omgeving bekritiseert hem omdat hij aandacht vraagt voor de militairen op uitzending.
De ouders van de gesneuvelde Tim Hoogland komen er tot hun verbazing achter dat hun zoon een bijbel bij zich had in Uruzgan. Vader gelooft niet, moeder wel.
Er is ook kritiek op de kerk. Een van de vrouwen mocht van de evangelische kerk niet trouwen met een succesvolle militair, omdat ze gescheiden was.
In het laatste verhaal vertellen een voormalige marinier, zijn ex en zijn huidige vrouw hun schokkende verhaal. Toen Nederlanders naar Irak werden uitgezonden, wilde hij er bij zijn. “Ook al klinkt dat raar, je verlangt altijd naar oorlog.” Later wordt dat het verlangen iemand overhoop te schieten. Na terugkeer kwamen er problemen, nieuwe uitzendingen, grotere problemen, gevoelens van miskenning omdat een medaille uitblijft. Het is moeilijk, zo niet onmogelijk om anderen deelgenoot te maken van de ervaringen. Hij raakt aan de drugs.
De auteurs hebben de verhalen zonder effectbejag en met inlevingsvermogen opgetekend. Het gaat niet over de missies, maar over de mensen. En het wordt nog eens duidelijk welke enorme invloed de missies op de mensen hebben. Tussen front en thuisfront lijkt op de boeken van Edith van Zalinge en Jaus Müller waarin dergelijke ervaringen centraal staan en is niet de minste in dit genre.
Henk Fontey en Kees van der Zwaard, Tussen front en thuisfront. Verhalen van loyaliteit en loslaten, liefde en verlies. (2009)
Geen reacties