Na de Bataclan – Georges Salines en Azdyne Amimour

oktober 27, 2020

Het was tijdens een concert van de Eagles of Death Metal in de Bataclan dat de jihadisten toesloegen. In november 2015 was de Parijse concertzaal de locatie van een van de gruwelijkste en dodelijkste terreuraanslagen in Europa. Negentig mensen kwamen om, honderden raakten gewond, de drie terroristen werden gedood.
Lola en Samy waren allebei in de Bataclan op die avond. Lola als bezoeker, mee met een vriendin die een kaartje over had. Samy was een van de aanslagplegers, misschien doodde hij Lola wel. Hijzelf kwam om door politiekogels.

En een paar jaar later zaten George Salines, vader van Lola, en Azdyne Amimour, vader van Samy, tegenover elkaar. Ze spraken met elkaar over hun kinderen, over hun eigen levens, over de islam, radicalisering, Frankrijk, Algerije en Egypte, complotten en muziek.
Het initiatief nam Amimour. Hij benaderde Salines, die voorzitter was geweest van een vereniging van slachtoffers en nabestaanden. Zonder controverse was dat niet. Niet alle nabestaanden konden deze poging tot dialoog waarderen.

De gesprekken van de twee zijn de moeite waard. Amimour, een man van vele beroepen, vertelt over zijn leven in Algerije, en later elders in het Midden-Oosten. Uiteindelijk kwam hij naar Frankrijk, maar hij was vaak weg. Droeg zijn frequente afwezigheid bij aan de radicalisering van Samy? Vader Amimour is gelovig, maar niet praktiserend. Samy vond dat op een gegeven moment niet genoeg, hij ging zich verdiepen in orthodoxe versies van de islam. Hij ging naar Syrië, voor de jihad. Zijn vader zocht hem daar nog op, maar bereikte hem niet echt.

Vrolijke dochter

Salines is een medicus, die jaren in Egypte heeft gewoond met zijn gezin. Daar waren in die tijd al aanslagen tegen westerse toeristen. Lola was zijn vrolijke dochter, die een uitgeverij had opgericht. Haar leven krijgt in dit boek ook uitgebreid aandacht, maar de spanning zit uiteraard vooral bij Samy en diens vader.

Ten tijde van de aanslag op de Bataclan hadden beide vaders niets door. Ze ontdekten hun betrokkenheid pas later. De verhalen van de vaders: de een in afwachting van een teken van leven, de ander een paar dagen later in de cel, om verhoord te worden over de rol van zijn zoon, zijn heel verschillend, maar vertonen ook overeenkomsten.
Daarin ligt misschien de kern van verzoening. Op zoek daarnaar komen ze ook niet direct overbrugbare kloven tegen. Toch gaan ze door met spreken.
Een van de lastige kwesties is of de dader ook een slachtoffer is. Daar zijn ze het wel over eens: mensen als Samy werden gemanipuleerd, maar hij maakte ook een eigen keuze.

De gesprekken lijken soms wat gekunsteld, vooral als er allerlei feiten in zijn verweven. De daadwerkelijke schrijver van dit boek, Sébastien Boussois, heeft zich  wel zeer terughoudend opgesteld. Opvallend is de grote belezenheid van met name Salines, maar ook de poëtische houding van Amimour. Ze hebben allebei een bijzondere manier gevonden om met hun verlies om te gaan. De sterke karakters maken dit niet zomaar een boek over een aanslag, maar ook een (zelf)portret van twee bijzondere mannen. En dat laatste benadruk ik, omdat er vaak gezegd wordt dat mannen niet of te weinig praten.

(Visited 334 times, 1 visits today)
Samenvatting
Review Date
Boektitel
Na de Bataclan - George Salines en Azdyne Amimour/ Sébastien Boussois - AmboAnthos
Waardering
41star1star1star1stargray

Geen reacties

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.