Korte inhoud: Een onschuldige Koerdische Syriër wordt eerst door Al Qaida en later jarenlang door de Amerikanen in Guantánamo Bay gevangen gehouden, gefolterd. Een autobiografisch relaas, dat dicht bij de gebeurtenissen blijft. Stelling: De Amerikaanse regering is bijna net zo fout als Al Qaida. Stijl: ‘Ik vertel je wat er is gebeurd’ Geschikt voor: liefhebbers van echt gebeurde horrorverhalen Waardering:
Honderden pagina’s lang beschrijft Feinstein op levendige manier de schimmige wereld van de wapenhandel. Hij begint in de jaren zeventig. Bekende wapenhandelaren als Viktor Bout, maar ook veel onbekende figuren komen er in voor. Ook Nederlandse handelaren en uiteraard prins Benhard. Feinstein legt zichzelf weinig beperkingen op: het gaat over de aankopen van kalasnikovs door Afrikaanse rebellen, de miljardenaankopen van Arabische koninkrijken en de manier waarop het Pentagon veel te veel betaalt voor wapens die minder kunnen dan in de brochure van de wapenindrustrie stond. Zijn belangrijkste stelling is dat wapenhandel niet deugt en veel beter gereguleerd moet worden. Hij gebruikt een levendige, maar feitelijke stijl. De inleiding en de epiloog zijn meer een pamflet, een oproep om de wereld te veranderen. Dit boek is geschikt voor tegenstanders en lobbyisten van de wapenindustrie en zeker ook voor geïnteresseerde burgers. Het is de basis voor de documentaire Shadow World. Hieronder een interview met Andrew Feinstein uit Het Parool van 29 november 2011.
Korte inhoud: Wat zou er gebeuren als Osama Bin Laden terecht had gestaan in New York voor de aanslagen van 11 september? Een fictieve geschiedenis, compleet met getuigenverhoren en een zeer actieve rol voor Bin Laden zelf, ontsproten aan het brein van advocaat Knoops. Stelling van het boek: Het is lastig te bewijzen dat Osama Bin Laden verantwoordelijk was voor de aanslagen van 11 september Stijl: Goedkope rechtbankthriller. Geschikt voor: Samenzweringstheoretici, rechtbankjunkies. Waardering:
Korte inhoud: De geschiedenis van de Amerikaanse betrekkingen met het Midden-Oosten sinds de stichting van de republiek in 1776 tot aan de oorlog van 2003 in Irak. Met de nadruk op de eerste honderdvijftig jaar, tot het einde van de Tweede Wereldoorlog. Bomvol anekdotes en mooie details uit rijk bronnenmateriaal, maar ook met heldere analyses. Stelling van het boek: De Amerikanen deden in het Midden-Oosten meer goed dan kwaad. Stijl: Historisch, inlevend, analytisch. Geschikt voor: Deze voormalige New York Times bestseller is geschikt voor een breed publiek.
Geheimzinnigheid omringt Seal Team Six, de elite-eenheid van de Amerikaanse marine die Osama Bin Laden doodde. Zelfs binnen de Seals wordt over Team Six amper gesproken. Toch heeft een van de voormalige leden er een boek over geschreven. De wat ongepolijste autobiografie geeft een boeidende indruk van Team Six, al ligt zijn actieve betrokkenheid al meer dan vijftien jaar in het verleden. Bij speciale eenheden gaat het in hoofdzaak om twee dingen: selectie en training. Je komt niet zo maar de Sea, Air en Land specialisten van de marine en zeker de eerste tijd blijft een periode van testen. Wie niet voldoet, kan vertrekken. En wie het niet volhoudt, kan een bel luiden om bekend te maken dat hij opgeeft. Wasdin beschrijft uitgebreid wat een Seal in opleiding allemaal moet kunnen en moet doorstaan: hardlopen, duiken, parachutespringen, schieten en dat in de meest extreme vormen en onder de zwaarste omstandigheden.
Rond de Indische Oceaan gaat het gebeuren. Dat wordt het centrum van de geopolitieke verhoudingen in de een-en-twintigste eeuw. Dat is, een beetje kort door de bocht, de boodschap van Moesson, het boek van de Amerikaanse publicist, onderzoeker en journalist Robert Kaplan. De Indische Oceaan is de snelweg van energie, olie en gas, van het Midden-Oosten naar het zich rap ontwikkelende China en andere landen. Het is ook het gebied waar een groot deel van de wereldbevolking woont, en het kerngebied van de islam in verschillende verschijningsvormen.
Met een telefoontje naar de hoofdredacteur betrok de Britse krant The Guardian The New York Times bij het WikiLeaks-project. Het was dus geen initatief van de New York Times zelf en misschien verklaart dat waarom de redactie van die krant altijd meer afstand van Julian Assange en WikiLeaks heeft gehouden dan de Britse collega’s. Zo weigerde The NY Times een link naar de website van WikiLeaks op de eigen site te plaatsen. Die afstandelijkheid is te merken in het e-boek van The New York Times over de ervaringen met WikiLeaks. Het bevat een inleiding en verantwoording van hoofdredacteur Bill Keller, een behoorlijk evenwichtig en uitgebreid portret van Assange, een korter stuk over Bradley Manning en een verzameling artikelen uit de krant, zowel over de documenten van WikiLeaks als meer beschouwende stukken.
Het leek de ideale combinatie: de onthullingsite WikiLeaks en de Britse krant The Guardian. De een beschikte over een schat aan documenten uit geheime Amerikaanse databases, de ander over een sterk journalistiek apparaat, een gevestigde naam in de wereld en de juiste progressieve instelling. Een tijdje ging de samenwerking goed. Beide partijen profiteerden. Julian Assange, voorman van WikiLeaks werd ‘de beroemdste man ter wereld’. The Guardian kon pagina na pagina vullen met onthullingen. Maar ideaal was het niet, zo blijkt uit het boek van David Leigh en Luke Harding twee redacteuren van The Guardian. Dat gaat niet zozeer over WikiLeaks, als over de samenwerking tussen de krant en de website en dan vooral Julian Assange. En misschien nog wel meer is het een afrekening met Assange in de vorm van een lang uitgesponnen karakatermoord.
Amerika is al lang in andere oorlogen verwikkeld, maar nu komt de literaire afrekening met de Vietnam-oorlog. In Matterhorn, een forse pil die speelt in de buurt van de ‘Demilitarized Zone’ die Noord- en Zuid-Vietnam scheidde, komt alle vertwijfeling, wanhoop, politiek en geweld van dat conflict samen. Matterhorn is de naam die de Amerikanen hebben gegeven aan een heuvel in het grensgebied. De Amerikaanse militairen verdedigen, versterken, verlaten, veroveren en vervloeken de heuvel. Dit is Apocalypse Now in boekvorm, een zoektocht naar het wezen van oorlog.
In Texas stonden ze ervoor in de rij, maar in Europa werden de memoires van George W. Bush met de nodige scepsis ontvangen. Gerhard Schröder, tegenwoordig verbonden aan het Russische energieconcern Gazprom maar destijds de Duitse bondskanselier, zei dat Bush over hem onwaarheid had gesproken. Een medewerker van Schröder voegde eraan toe dat het moeilijk was om iets af te spreken met de Amerikaanse president. Diens intellectuele niveau was daarvoor te laag. In zijn memoires probeert Bush het beeld te corrigeren dat hij een volstrekte anti-intellectueel was. Met de Republikeinse strateeg Karl Rove ging hij een wedstrijd aan wie in een jaar het meeste boeken zou lezen. Bush las 95 boeken met in totaal 37.343 bladzijden en verloor toch.
